Herna Faingnaert

Dag mama,

Hier ben je dan weer in Parike, waar het allemaal begon 95 jaar geleden. Wat een zegen om zo lang te mogen leven.
Je zou er alles voor gegeven hebben om terug thuis te komen en te genieten van je huis; de vertrouwde omgeving en vooral van je tuin. Dat was voor jou leven, bloemen en groenten kweken, zaaien, planten en verplanten. In de boomgaard rondlopen het aantal koeien tellen en de vruchten plukken en dan vooral alles delen met je kinderen, familie en de buren.
De natuur had voor jou geen geheimen, je leefde mee met de seizoenen; er werden geen tomaten of aardbeien gegeten in de winter. Bijna alles wat we te eten kregen kwam uit je tuin. Ik herinner mij ook nog hoe de gekweekte kippen, konijen en heel vroeger de varkens hun weg naar de diepvries vonden.
Jij kon als de allerbeste de zondagse kip klaarmaken of konijn en je fameuze rijstpap of gele creme als dessert en daarna als iedereen verplicht had geslapen werd er taart gegeten, veel taart. Ale toe eet nog een stukje…..
Jij was ook een manusje van alles, je was zeer handig en samen met je zus heb je bijna al onze kleedjes gemaakt en samen met Marc en Jan was het zwaardere werk bv in de boomgaard gaan bomen kleinen.
Samen met papa heb je 5 kinderen groot gebracht, die het allemaal goed hebben dankzij je goede opvoeding en zorgen. Bedankt mama.
Hier in je dorp kende jij iedereen en iedereen jou. Je hebt genoten van de buren die langskwamen om een praatje te slaan, je ging elke week naar de mis en je was graag thuis.
Je wou absoluut niet met de auto leren rijden; ook al had je gratis je rijbewijs ontvangen!
De reden hiervoor was dat als jij ergens zou gaan, al was het maar naar de Nopri in Brakel of naar Geraardsbergen al je 5 kinderen mee wilden.
We hebben mooi herinneringen aan onze jeugd; tijdens de zomermaanden, was er natuurlijk verplicht boontjes plukken en helpen met alles in de diepvries te steken of te stereliseren in de fameuze weckpotten.
De mooie feesten ter gelegenheid van al onze communies; eerst met de familie en dan met de vrienden dit vooral op initiatief van papa!
Als ik hier aan terugdenk dat jij dat allemaal zelf deed voor 20 of 30 personen, chapeau.
De laatste maanden hebben we nog allemaal kunnen samenzijn in juni met de trouw van je kleinzoon Philip met Jolien. Het was een prachtige dag voor jou dat je dit nog hebt kunnen meemaken.
Lieve mama, dank voor alles het ga je goed nu samen met papa.

Voorgelezen bij de uitvaart van Herna.